In de levendige wereld van de hedendaagse kunst onderzoekt de kunstwereld de veelzijdige vraag: Is het mogelijk voor dove individuen om succes te behalen in de mainstream wereld? Door middel van interviews met Lauren Ridloff, Nyle DiMarco en CK duiken we in deze intrigerende vragen en verkennen we de wereld van dovenkunst bij Clin d’Oeil.
Lauren Ridloff is een van de kunstenaars die de onverwachte wending van haar carrière deelt. Ze had aanvankelijk het doel om een boek te schrijven en had nooit gedacht aan een carrière in acteren of televisie. “Ik dacht dat het onmogelijk was,” geeft ze toe. Als lid van zowel de doven- als BIPOC-gemeenschappen voelde ze dat de kansen tegen haar waren. Echter, een toevallige ontmoeting met een Broadway-regisseur die het leven van een dove persoon wilde begrijpen, veranderde alles.
Wat begon als een paar gesprekken leidde ertoe dat de regisseur haar een rol op Broadway aanbood. “Ik was verrast, en het gebeurde zo snel,” herinnert ze zich. In tegenstelling tot velen die tegen obstakels vechten, schrijft deze kunstenaar haar succes toe aan geluk en de bereidheid om kansen te grijpen zonder angst.
“Ik vind het belangrijk dat dove kunstenaars elkaar steunen en niet alles als ‘mijn’ beschouwen,” zegt ze. Het aanmoedigen van samenwerking en wederzijdse steun binnen de dovengemeenschap is van vitaal belang. Er is genoeg ruimte voor meer stemmen en perspectieven, en elkaar ondersteunen komt iedereen ten goede.
Nyle DiMarco deelde zijn onverwachte reis van studeren aan de Gallaudet University naar het worden van een deelnemer aan “America’s Next Top Model” (ANTM) en “Dancing with the Stars.” Aanvankelijk sceptisch over de mogelijkheden, besloot hij het te proberen na aanhoudende aanmoediging. “Ik had geluk!” roept hij uit, terugkijkend op zijn ervaringen.
Samenwerken met horende mensen vereist een balans van visies, waarbij wederzijds begrip en compromis nodig zijn. “Onze visies moeten altijd samen worden gepuzzeld,” zegt hij, waarbij hij het belang benadrukt van het samen bestaan en verrijken van dove en horende perspectieven.
Een ander inspirerend verhaal komt van CK die begon te werken met geluid. “Een van de grote factoren in mijn succes was dat ik met geluid werkte voordat ik met schilderen begon,” legt de kunstenaar uit. In die tijd had ze geen erkenning of financiële steun voor haar werk.
De fascinatie van horende mensen voor de relatie die dove mensen kunnen hebben met geluid opende vele deuren. Echter, het bracht ook wantrouwen en kritiek met zich mee. Mensen bevroegen haar identiteit en zeiden: “Je bent doof maar je werkt met geluid, dus je moet een beetje kunnen horen” of “Je moet een beetje kunnen spreken.” Deze ondervraging van haar identiteit was uitdagend.
De verhalen van deze kunstenaars benadrukken de complexiteit en beloningen van het behalen van succes als een doof individu in de mainstream kunstwereld. Van werken met geluid tot doorbreken op Broadway en in Hollywood, hun reizen onderstrepen het belang van doorzettingsvermogen, steun en de bereidheid om kansen te omarmen. Naarmate de gemeenschap van dove kunstenaars blijft groeien en zichtbaarder wordt, is het cruciaal om een omgeving van samenwerking en wederzijds opheffen te bevorderen, zodat meer dove mensen gezien en gevierd worden.